آندوسکوپی کولون سیگموئید یا سیگموئیدوسکوپی چیست؟ یک روش تشخیصی در علم پزشکی است که امکان بررسی دقیق و مستقیم بخش‌های انتهایی روده بزرگ، یعنی راست روده و سیگموئید را فراهم می‌کند. این فرآیند، با استفاده از یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر به نام سیگموئیدوسکوپ، به پزشکان این امکان را می‌دهد تا ناهنجاری‌ها، التهابات، پولیپ‌ها و سایر ضایعات احتمالی را شناسایی و ارزیابی کنند. تشخیص زودهنگام مشکلات روده بزرگ، از طریق سیگموییدوسکوپی، نقش بسزایی در پیشگیری از بیماریهای جدی‌تری همچون سرطان روده بزرگ ایفا می‌کند و می‌تواند به بهبود چشمگیر کیفیت زندگی بیماران منجر شود.
اگر در تهران به دنبال یک کلینیک معتبر و تخصصی برای انجام درمان بیماریهای نشیمنگاهی مانند درمان هموروئید و شقاق هستید، “کلینیک پارادایس” با بهره‌گیری از کادر پزشکی مجرب و تجهیزات پیشرفته، آماده ارائه خدمات درمانی با بالاترین استانداردها است. کلینیک پارادایس با تمرکز بر تشخیص دقیق و درمان‌های نوین، گامی موثر در جهت ارتقاء سلامت بیماران برمی‌دارد و می‌تواند یک انتخاب ایده‌آل برای شما باشد.
سیگموئیدوسکوپی چیست؟
پس از بحث در مورد ضرورت انجام سیگموئیدوسکوپی و آمادگی‌های لازم برای آن، اکنون زمان آن است که به طور دقیق‌تری به این سوال بپردازیم که سیگموئیدوسکوپی چیست؟ آندوسکوپی کولون سیگموئید روشی تشخیصی و درمانی است که به پزشک اجازه می‌دهد تا داخل رکتوم (راست روده) و سیگموئید (بخش انتهایی روده بزرگ یا کولون) را با دقت بررسی کند. این معاینه با استفاده از وسیله‌ای به نام سیگموئیدوسکوپ انجام می‌شود.
سیگموئیدوسکوپ یک لوله باریک، انعطاف‌پذیر و روشن است که دارای یک دوربین کوچک و منبع نور در انتهای خود می‌باشد. این وسیله از طریق مقعد وارد رکتوم و سیگموئید می‌شود و پزشک را قادر می‌سازد تا تصاویر واضحی از پوشش داخلی این نواحی را مشاهده کند.
به طور خلاصه، سیگموئیدوسکوپی شامل مراحل زیر است:
- ادخال سیگموئیدوسکوپ: پزشک به آرامی سیگموئیدوسکوپ را از طریق مقعد وارد می‌کند.
- بررسی بصری: دوربین سیگموئیدوسکوپ، تصاویر را به یک مانیتور منتقل می‌کند و پزشک می‌تواند دیواره‌های روده را با دقت مشاهده کند.
- ارزیابی: پزشک به دنبال علائم غیرطبیعی مانند پولیپ‌ها، التهاب، خونریزی مقعد، زخم‌ها یا تومورها می‌گردد.
- نمونه‌برداری (در صورت نیاز): در صورت مشاهده هرگونه ناهنجاری، پزشک می‌تواند با استفاده از ابزارهای کوچکی که از طریق سیگموئیدوسکوپ وارد می‌شود، نمونه‌ای از بافت (بیوپسی) را برای بررسی‌های بیشتر به آزمایشگاه ارسال کند.
- درمان (در صورت لزوم): در برخی موارد، می‌توان پولیپ‌های کوچک را در حین سیگموییدوسکوپی برداشت.
سیگموئیدوسکوپی می‌تواند اطلاعات ارزشمندی در مورد سلامت روده بزرگ ارائه دهد و به تشخیص و پیشگیری از بیماریهای مختلف کمک کند. این روش به طور معمول به صورت سرپایی انجام می‌شود و معمولا حدود 15 تا 30 دقیقه طول می‌کشد. با این حال، مدت زمان دقیق بستگی به پیچیدگی معاینه و هرگونه اقدامات درمانی انجام شده در طول آن دارد. پزشک متخصص می‌تواند با توجه به شرایط بیمار، بهترین روش درمانی را تعیین کند.
مراحل انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی
با درک اهمیت سیگموییدوسکوپی و آمادگی‌های لازم، نوبت به بررسی مراحل انجام این آزمایش می‌رسد. فرآیند Sigmoidoscopy نسبتا سرراست است و معمولا در مطب پزشک یا کلینیک‌های تخصصی انجام می‌شود. در ادامه به طور مفصل به بیان مراحل انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی می‌پردازیم:
- آماده‌سازی و موقعیت بیمار: پیش از شروع، بیمار باید روی تخت معاینه به پهلو دراز بکشد. این وضعیت، دسترسی بهتری را برای پزشک فراهم می‌کند. در این مرحله، پزشک از بیمار می‌خواهد که زانوها را به سمت سینه جمع کند تا راحت‌تر بتواند لوله سیگموئیدوسکوپ را وارد کند.
- معاینه اولیه و روان‌سازی مقعد: قبل از وارد کردن سیگموئیدوسکوپ، پزشک معاینه فیزیکی دقیقی از ناحیه مقعد انجام می‌دهد تا هرگونه ناهنجاری یا انسداد احتمالی را شناسایی کند. سپس، برای سهولت در وارد کردن لوله و کاهش ناراحتی، پزشک ژل روان‌کننده را به مقعد می‌زند.
- وارد کردن سیگموئیدوسکوپ: پزشک به آرامی و با دقت سیگموئیدوسکوپ را وارد مقعد می‌کند. این لوله انعطاف‌پذیر است و قطر کوچکی دارد. در حین وارد کردن، پزشک از طریق مانیتور، تصاویری از داخل روده را مشاهده می‌کند. ممکن است در این مرحله، هوا نیز به داخل روده پمپ شود تا دید بهتری ایجاد شود.
- پیشروی و بازرسی روده بزرگ: با هدایت سیگموئیدوسکوپ، پزشک به آرامی آن را در طول روده بزرگ پیش می‌برد. در این حین، دیواره روده را با دقت بررسی می‌کند و به دنبال هرگونه ناهنجاری، مانند پولیپ‌ها، زخم‌ها، التهاب یا خونریزی می‌گردد.
- نمونه‌برداری و برداشت پولیپ (در صورت نیاز): اگر در طول معاینه، پولیپ یا ناحیه مشکوکی مشاهده شود، پزشک می‌تواند از ابزارهای کوچکی که از طریق سیگموئیدوسکوپ وارد می‌شوند، برای نمونه‌برداری (بیوپسی) استفاده کند. همچنین، پولیپ‌های کوچک را می‌توان در حین آزمایش برداشت. این نمونه‌ها برای بررسی دقیق‌تر به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال می‌شوند.
- خارج کردن سیگموئیدوسکوپ و مراقبت‌های بعد از آزمایش: پس از اتمام معاینه، پزشک به آرامی سیگموئیدوسکوپ را خارج می‌کند. معمولا، بیمار بعد از سیگموئیدوسکوپی می‌تواند بلافاصله به فعالیت‌های روزمره خود بازگردد. با این حال، ممکن است بیمار در چند ساعت اول، احساس نفخ، گرفتگی شکمی یا خونریزی خفیف از مقعد داشته باشد. در صورت مشاهده خونریزی شدید، تب، درد شدید شکمی یا سرگیجه، باید فورا به پزشک مراجعه کرد.
توجه: مدت زمان انجام سیگموییدوسکوپی معمولا 15 تا 30 دقیقه است.
عوارض سیگموئیدوسکوپی
عوارض سیگموئیدوسکوپی چیست؟ در حالی که سیگموییدوسکوپی یک روش نسبتا ایمن و موثر برای تشخیص مشکلات روده بزرگ است، مانند هر روش پزشکی، ممکن است با عوارضی همراه باشد. درک این عوارض، پیش از انجام این روش، به شما کمک می‌کند تا با آمادگی بیشتری قدم بردارید و در صورت بروز هرگونه مشکل، سریعا اقدام لازم را انجام دهید. بیشتر این عوارض خفیف و موقتی هستند، اما آگاهی از علائم و نشانه‌های احتمالی، اهمیت زیادی دارد.
شایع‌ترین عوارض سیگموئیدوسکوپی عبارتند از:
- درد شکمی و گرفتگی: این شایع‌ترین عارضه است و معمولا به دلیل وارد شدن هوا به روده بزرگ در طول انجام عمل ایجاد می‌شود. این درد و گرفتگی معمولا خفیف بوده و طی چند ساعت یا نهایتا یک روز برطرف می‌شود.
- نفخ: ورود هوا به روده بزرگ می‌تواند منجر به نفخ و احساس سنگینی در شکم شود.
- خونریزی خفیف: در صورتی که در طول سیگموییدوسکوپی، نمونه‌برداری (بیوپسی) انجام شود یا پولیپ‌ها برداشته شوند، ممکن است خونریزی خفیفی رخ دهد. این خونریزی معمولا کم است و خود به خود متوقف می‌شود.
- خونریزی شدید: در موارد نادر، ممکن است خونریزی شدیدتری رخ دهد که نیاز به درمان داشته باشد.
- سوراخ شدن روده (Perforation): این عارضه بسیار نادر است، اما می‌تواند جدی باشد. سوراخ شدن روده زمانی اتفاق می‌افتد که سیگموئیدوسکوپ، دیواره روده بزرگ را سوراخ کند.
- عفونت: در موارد نادر، ممکن است عفونت در محل انجام آندوسکوپی کولون سیگموئید رخ دهد.
- واکنش به آرام‌بخش: اگر در طول عمل از آرام‌بخش استفاده شود، ممکن است فرد دچار عوارض جانبی ناشی از آرام‌بخش، مانند حالت تهوع، استفراغ و سردرد شود.
علائم هشداردهنده:
در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر پس از انجام سیگموئیدوسکوپی، فورا با پزشک خود تماس بگیرید:
- خونریزی شدید از مقعد
- درد شکمی شدید و مداوم
- تب
- لرز
- تهوع و استفراغ شدید
- تورم شکم
- مشکل در دفع / بی اختیاری مدفوع یا ادرار
پزشک شما می‌تواند با بررسی علائم و نشانه‌های شما، تشخیص دقیقی از وضعیت‌تان ارائه دهد و در صورت نیاز، درمان مناسب را تجویز کند. به‌خاطر داشته باشید که در اغلب موارد، آندوسکوپی کولون سیگموئید یک روش ایمن و کم‌خطر است و عوارض آن نادر و گذرا هستند. با این حال، آگاهی از عوارض احتمالی و علائم هشداردهنده، اهمیت زیادی در حفظ سلامت شما دارد.
آمادگی های قبل از آزمایش سیگموئیدوسکوپی
انجام سیگموییدوسکوپی یک روش تشخیصی دقیق است، اما موفقیت و دقت این آزمایش تا حد زیادی به آماده‌سازی صحیح روده بزرگ بستگی دارد. پیروی از دستورالعمل‌های پزشک قبل از انجام این روش، برای داشتن دید واضح و تشخیص دقیق ضروری است. عدم رعایت این دستورالعمل‌ها و آمادگی های قبل از آزمایش سیگموئیدوسکوپی می‌تواند منجر به تکرار آزمایش یا کاهش دقت آن شود. بنابراین، توجه دقیق به این موارد ضروری است.
رژیم غذایی:
حدود 1 تا 3 روز قبل از آزمایش، پزشک به شما توصیه می‌کند رژیم غذایی خاصی را دنبال کنید. هدف از این رژیم، کاهش حجم مدفوع و پاکسازی روده بزرگ است. به‌طور کلی، رژیم غذایی شامل موارد زیر است:
- غذاهای مجاز:
- آبمیوه‌های صاف شده (بدون پالپ) مانند آب سیب یا انگور
- آب گوشت صاف شده
- چای و قهوه (بدون شیر یا خامه)
- ژلاتین (بدون میوه یا افزودنی‌های رنگی)
- آب‌نبات‌های سفت (بدون روکش شکلاتی یا مغز)
- غذاهای ممنوع:
- غلات کامل، نان سبوس‌دار
- میوه‌ها و سبزیجات خام یا پخته
- دانه‌ها، مغزها و حبوبات
- گوشت قرمز و چربی‌دار
- لبنیات (شیر، ماست، پنیر)
- غذاهای سرخ‌شده و پرچرب
در روز قبل از سیگموئیدوسکوپی، معمولا فقط مایعات شفاف مجاز است. این مایعات شامل آب، آبمیوه‌های صاف شده و آب گوشت صاف شده هستند. از مصرف نوشیدنی‌های قرمز یا بنفش به دلیل احتمال اشتباه گرفتن آن‌ها با خون در حین آزمایش، خودداری کنید.
داروها:
بسیار مهم است که پزشک خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می‌کنید، از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه، مکمل‌های غذایی و گیاهی مطلع سازید.
- داروهای رقیق کننده خون: اگر از داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین (کومادین)، آسپرین یا کلوپیدوگرل (پلاویکس) استفاده می‌کنید، پزشک ممکن است به شما توصیه کند مصرف این داروها را چند روز قبل از آزمایش متوقف کنید یا دوز آن‌ها را تنظیم کنید. این کار برای کاهش خطر خونریزی در حین و بعد از Sigmoidoscopy انجام می‌شود.
- داروهای دیابت: اگر مبتلا به دیابت هستید، پزشک دستورالعمل‌هایی را برای تنظیم داروهای دیابت، به‌ویژه انسولین در روز قبل و روز آزمایش به شما ارائه می‌دهد.
- سایر داروها: پزشک ممکن است به شما بگوید مصرف برخی از داروهای دیگر را قبل از آزمایش متوقف کنید. حتما به توصیه‌های پزشک خود در این مورد عمل کنید.
محلول‌های پاک کننده روده:
علاوه بر رژیم غذایی، پزشک معمولا یک محلول پاک کننده روده را برای شما تجویز می‌کند. این محلول‌ها معمولا به صورت خوراکی مصرف می‌شوند و باعث ایجاد اسهال و تخلیه روده بزرگ می‌شوند. دستورالعمل‌های مربوط به مصرف این محلول‌ها را دقیقا دنبال کنید. معمولا این دستورالعمل‌ها شامل زمان مصرف، مقدار مصرف و نحوه مصرف (مثلا نوشیدن سریع محلول یا تقسیم آن به چند دوز) می‌شوند.
مراجعه به پزشک:
در صورت داشتن هرگونه سوال یا نگرانی در مورد آماده‌سازی برای آندوسکوپی کولون سیگموئید، حتما با پزشک خود تماس بگیرید. او می‌تواند به شما در درک بهتر دستورالعمل‌ها و اطمینان از آماده‌سازی صحیح کمک کند.
مرکز خدمات درمانی عمومی Guy’s and St Thomas لندن درباره آزمایش آندوسکوپی کولون سیگموئید چنین بیان می کند:
به مدت ۶ ساعت قبل از عمل هیچ غذایی نخورید . این کار به این دلیل است که پزشک با دوربین دید واضحی داشته باشد. به مدت ۴ ساعت قبل از عمل چیزی ننوشید. می‌توانید تا ۲ ساعت قبل از عمل جرعه‌های کوچک آب بنوشید.
تفاوت سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی
پس از بررسی مراحل انجام سیگموئیدوسکوپی و آمادگی‌های لازم، حال نوبت به درک تفاوت این روش با کولونوسکوپی، به عنوان یک روش تشخیصی و درمانی مرتبط، می‌رسد. هرچند هر دو روش به منظور بررسی روده بزرگ انجام می‌شوند، اما تفاوت‌های کلیدی در دامنه بررسی، آمادگی‌های لازم، و ریسک‌های احتمالی وجود دارد که در انتخاب روش مناسب برای هر بیمار حائز اهمیت است.
همانطور که اشاره شد، هر دو روش، ابزاری برای مشاهده‌ی داخل روده بزرگ هستند، اما تفاوت سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی اصلی در ناحیه‌ای از روده است که مورد بررسی قرار می‌گیرد. سیگموئیدسکوپی تنها بخش پایینی روده بزرگ، شامل راست روده و سیگموئید را بررسی می‌کند. این بخش معمولا حدود 60 سانتی‌متر از روده بزرگ را شامل می‌شود. کولونوسکوپی، به مراتب گسترده‌تر عمل می‌کند و کل روده بزرگ، از راست روده تا سکوم (ابتدای روده بزرگ) را مورد بررسی قرار می‌دهد. این بدان معناست که کولونوسکوپی می‌تواند ضایعات و ناهنجاری‌هایی را در سراسر روده بزرگ شناسایی کند که در سیگموئیدسکوپی قابل مشاهده نیستند.
به دلیل تفاوت در دامنه بررسی، آمادگی‌های لازم برای این دو روش نیز متفاوت است. برای آندوسکوپی کولون سیگموئید، معمولا پاکسازی کمتری از روده لازم است. ممکن است پزشک تنها استفاده از یک ملین یا انجام یک انما را توصیه کند. اما برای کولونوسکوپی، پاکسازی روده بصورت کامل ضروری است. این امر مستلزم مصرف یک محلول پاک‌کننده قوی در روز قبل از انجام کولونوسکوپی و رعایت رژیم غذایی خاص است. این آمادگی‌های گسترده‌تر به منظور اطمینان از دید واضح و دقیق در طول بررسی انجام می‌شود.
علاوه بر این، ریسک‌های احتمالی مرتبط با این دو روش نیز متفاوت است. هرچند هر دو روش ریسک‌های مشابهی مانند خونریزی و سوراخ شدن روده را دارند، اما به دلیل دامنه بررسی وسیع‌تر کولونوسکوپی، احتمال بروز این عوارض نیز کمی بیشتر است. مدت زمان انجام کولونوسکوپی معمولا طولانی‌تر از Sigmoidoscopy است، زیرا کل روده بزرگ باید بررسی شود.
در جدول زیر خلاصه‌ای از کلیدی ترین موارد از تفاوت سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی ارائه شده است:
| ویژگی | آندوسکوپی کولون سیگموئید | کولونوسکوپی |
|---|---|---|
| ناحیه بررسی | راست روده و سیگموئید (بخش پایینی روده بزرگ) | کل روده بزرگ (از راست روده تا سکوم) |
| آمادگی | پاکسازی کمتر روده، ممکن است نیاز به انما باشد | پاکسازی کامل روده، مصرف ملین و رژیم غذایی خاص |
| مدت زمان | کوتاه‌تر | طولانی‌تر |
| ریسک‌ها | مشابه، اما به طور کلی کمتر از کولونوسکوپی | مشابه، اما به طور کلی بیشتر از سیگموئیدسکوپی |
| کاربرد اصلی | غربالگری سرطان روده بزرگ (به خصوص برای افراد با ریسک متوسط) | تشخیص و درمان بیماریهای روده بزرگ، غربالگری گسترده‌تر |
در نهایت، انتخاب بین Sigmoidoscopy و کولونوسکوپی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله: سابقه خانوادگی، علائم بیمار، نتایج آزمایشات دیگر و توصیه‌های پزشک. پزشک با در نظر گرفتن این عوامل، بهترین روش را برای تشخیص و درمان بیماریهای روده بزرگ انتخاب خواهد کرد.
تفاوت سیگموئیدوسکوپی و آندوسکوپی
اگرچه سیگموئیدوسکوپی و آندوسکوپی هر دو از روش‌های تشخیصی درون‌بینی برای بررسی دستگاه گوارش هستند، اما تفاوت‌های کلیدی در محدوده بررسی، آمادگی‌های لازم و کاربردهای آن‌ها وجود دارد. درک این تفاوت‌ها به بیمار کمک می‌کند تا در مورد روند درمان خود آگاهی بیشتری داشته باشد و پزشک می‌تواند مناسب‌ترین روش را با توجه به شرایط بیمار انتخاب کند.
مهم‌ترین تفاوت سیگموئیدوسکوپی و آندوسکوپی را می‌توان به این صورت خلاصه کرد:
- محدوده بررسی:
- آندوسکوپی کولون سیگموئید: این روش فقط بخش‌های پایینی روده بزرگ، شامل سیگموئید (S شکل) و مقداری از روده نزولی را بررسی می‌کند.
- آندوسکوپی (کولونوسکوپی کامل): کولونوسکوپی، کل طول روده بزرگ، از رکتوم تا سکوم (ابتدای روده بزرگ) را مورد بررسی قرار می‌دهد.
- آمادگی برای انجام آزمایش:
- آندوسکوپی کولون سیگموئید: آمادگی کمتری نسبت به کولونوسکوپی نیاز دارد. معمولا فقط نیاز به استفاده از یک مسهل و رعایت رژیم غذایی خاص قبل از آزمایش است.
- کولونوسکوپی: برای این روش، بیمار باید روده خود را کاملا پاکسازی کند. این کار معمولا شامل مصرف داروهای مسهل قوی و رعایت یک رژیم غذایی مایع شفاف برای چند روز قبل از آزمایش است.
- مدت زمان انجام آزمایش:
- آندوسکوپی کولون سیگموئید: این روش معمولا کوتاه‌تر از کولونوسکوپی است و بین 15 تا 30 دقیقه طول می‌کشد.
- کولونوسکوپی: به دلیل بررسی کل روده بزرگ، زمان بیشتری می‌برد، معمولا 30 تا 60 دقیقه.
- تشخیص و درمان:
- سیگموئیدسکوپی: این روش برای تشخیص بیماریهای سیگموئید و رکتوم، مانند پولیپ‌ها، سرطان، بیماریهای التهابی و خونریزی‌ها استفاده می‌شود. اگر در حین سیگموئیدسکوپی پولیپی در بخش قابل مشاهده کشف شود، ممکن است نمونه‌برداری انجام شود.
- کولونوسکوپی: کولونوسکوپی علاوه بر بررسی کل روده بزرگ، امکان تشخیص و درمان مشکلات گسترده‌تری را فراهم می‌کند. پزشک می‌تواند در طول کولونوسکوپی، پولیپ‌ها را بردارد، نمونه‌برداری انجام دهد، و خونریزی‌ها را متوقف کند.
- نیاز به آرام‌بخشی:
- سیگموئیدسکوپی: ممکن است با یا بدون آرام‌بخشی انجام شود.
- کولونوسکوپی: به دلیل طولانی‌تر بودن و احتمال ناراحتی بیشتر، معمولا با آرام‌بخشی و یا بیهوشی خفیف انجام می‌شود.
به طور خلاصه، آندوسکوپی کولون سیگموئید یک روش کم‌تهاجمی‌تر است که برای بررسی بخش‌های پایینی روده بزرگ مناسب است، در حالی که کولونوسکوپی یک روش کامل‌تر برای بررسی کل روده بزرگ است. انتخاب بین این دو روش به عوامل مختلفی از جمله سابقه پزشکی بیمار، علائم و تشخیص احتمالی پزشک بستگی دارد. پزشک متخصص با توجه به این عوامل، بهترین روش را برای تشخیص و درمان بیماری انتخاب می‌کند.
نتیجه گیری
سیگموئیدوسکوپی به عنوان یک روش تشخیصی مهم، امکان بررسی دقیق بخش‌های انتهایی روده بزرگ را فراهم می‌کند. این ابزار حیاتی، با شناسایی زودهنگام ناهنجاری‌ها، التهابات و پولیپ‌ها، نقش بسزایی در پیشگیری از بیماریهای جدی مانند سرطان روده بزرگ ایفا می‌کند. آگاهی از مراحل انجام، آمادگی‌های لازم و عوارض احتمالی این روش، به بیماران کمک می‌کند تا با آمادگی کامل و ذهنی آسوده، این فرآیند تشخیصی را طی کنند و گامی مؤثر در جهت حفظ سلامت دستگاه گوارش خود بردارند.
در تهران، کلینیک پارادایس به عنوان یک مرکز تخصصی درمان بیماریهای نشیمنگاهی، روش‌های درمانی مربوط به این ناحیه را با بالاترین کیفیت ارائه می‌دهد. این کلینیک با بهره‌گیری از کادر پزشکی مجرب و تجهیزات پیشرفته، به بیماران کمک می‌کند تا با اطمینان خاطر و حداقل ناراحتی، به تشخیص دقیق و درمان موثر بیماریهای خود، از جمله هموروئید، شقاق و فیستول، دست یابند. انتخاب مرکزی معتبر و تخصصی مانند کلینیک پارادایس، گامی مهم در مسیر بهبودی و ارتقاء کیفیت زندگی است.
سوالات متداول
سیگموئیدوسکوپی چیست؟
سیگموئیدوسکوپی روشی است که با استفاده از یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر به پزشک امکان بررسی دقیق داخل رکتوم (راست روده) و سیگموئید (بخش انتهایی روده بزرگ) را می‌دهد.
مراحل انجام آزمایش سیگموئیدوسکوپی کدامند؟
- آماده‌سازی و موقعیت بیمار
- معاینه اولیه و روان‌سازی مقعد
- وارد کردن سیگموئیدوسکوپ و بررسی بصری
- پیشروی و بازرسی روده بزرگ
- نمونه‌برداری و برداشت پولیپ (در صورت نیاز)
- خارج کردن سیگموئیدوسکوپ و مراقبت‌های بعد از آزمایش
عوارض سیگموئیدوسکوپی کدامند؟
- درد شکمی و گرفتگی
- نفخ و خونریزی خفیف
- خونریزی شدید (نادر)
- سوراخ شدن روده (بسیار نادر)
- عفونت (نادر)
- واکنش به آرام‌بخش
تفاوت سیگموئیدوسکوپی و کولونوسکوپی چیست؟
- ناحیه بررسی: آندوسکوپی کولون سیگموئید تنها راست روده و سیگموئید را بررسی می‌کند، در حالی که کولونوسکوپی کل روده بزرگ را معاینه می‌کند.
- آمادگی: سیگموئیدسکوپی نیاز به پاکسازی کمتری دارد، اما کولونوسکوپی نیاز به پاکسازی کامل روده دارد.
- مدت زمان: سیگموئیدسکوپی کوتاه‌تر (۱۵-۳۰ دقیقه) و کولونوسکوپی طولانی‌تر (۳۰-۶۰ دقیقه) است.
- ریسک‌ها: هر دو ریسک مشابهی دارند، اما ریسک کولونوسکوپی به دلیل دامنه وسیع‌تر کمی بیشتر است.
