بواسیر بادی | علائم، درمان و درمان خانگی | پماد و دارو + عکس

خوشبختانه، با پیشرفت علم پزشکی، روش‌های درمانی موثر و قطعی برای این بیماری وجود دارد. انتخاب یک مرکز درمانی معتبر و تخصصی، نقشی کلیدی در موفقیت فرآیند درمان دارد. کلینیک پارادایس به عنوان یکی از مجهزترین مراکز درمان بیماری‌های نشیمنگاهی، با بهره‌گیری از کادری مجرب و به‌روزترین تکنولوژی‌های پزشکی، خدماتی تخصصی در زمینه درمان هموروئید و سایر مشکلات این ناحیه ارائه می‌دهد. در این کلینیک، بیماران می‌توانند با اطمینان خاطر، بهترین و مناسب‌ترین روش درمانی را متناسب با شرایط خود دریافت کرده و به طور کامل از این عارضه رهایی یابند.

بواسیر بادی چیست؟

بواسیر بادی که در علم پزشکی بیشتر با عنوان هموروئید ترومبوزه (Thrombosed Hemorrhoid) شناخته می‌شود، نوعی از هموروئید خارجی است که در آن یک لخته خون در داخل رگ‌های متورم شده زیر پوست اطراف مقعد تشکیل می‌شود. این لخته خون مانع از جریان طبیعی خون شده و باعث ایجاد یک توده سفت، متورم و بسیار دردناک به رنگ آبی یا بنفش تیره در دهانه مقعد می‌گردد. درد ناشی از این عارضه معمولا ناگهانی و شدید است و می‌تواند فعالیت‌های روزمره فرد، حتی نشستن ساده را با مشکل جدی مواجه کند.

علت اصلی شکل‌گیری این عارضه، افزایش فشار ناگهانی به وریدهای ناحیه مقعد است. عواملی مانند یبوست مزمن و زور زدن شدید هنگام اجابت مزاج، بلند کردن اجسام سنگین، بارداری، زایمان طبیعی و حتی نشستن‌های طولانی‌مدت می‌توانند این فشار را افزایش داده و زمینه را برای تشکیل لخته خون و بروز هموروئید بادی فراهم کنند. درک اینکه بواسیر بادی چیست و چه عواملی در ایجاد آن نقش دارند، به افراد کمک می‌کند تا با اصلاح سبک زندگی و رژیم غذایی خود، از وقوع آن پیشگیری نمایند.

پلتفرم جامع آموزش پزشکی و سلامت osmosisکه در بالتیمور ایالات متحده واقع شده در مقاله ای در مورد روش های درمان بواسیرِ بادی چنین بیان می کند:

درمان هموروئید بادی ممکن است شامل برداشتن لخته خون از طریق جراحی یا اقدامات محافظه‌کارانه، از جمله مسکن‌ها، حمام آب گرم یا نشستن در لگن آب گرم، استفاده از تکنولوژی لیزر و رفع یبوست باشد.

شکل بواسیر بادی چگونه است؟

همانطور که اشاره شد، ویژگی بارز این عارضه، ظاهر خاص آن است. شکل بواسیر بادی به صورت یک توده یا برجستگی سفت و حساس به لمس در لبه خارجی مقعد قابل مشاهده و لمس است. اندازه این توده می‌تواند از یک نخود تا اندازه‌ی یک حبه انگور متغیر باشد. رنگ آن نیز به دلیل وجود لخته خون در زیر پوست، معمولا آبی تیره، بنفش یا حتی مایل به سیاه است که آن را از سایر انواع هموروئید متمایز می‌کند. پوست روی این توده کاملا کشیده و براق به نظر می‌رسد.

این توده به شدت دردناک است، به طوری که هرگونه تماس یا فشار، حتی هنگام تمیز کردن پس از اجابت مزاج، می‌تواند درد غیرقابل تحملی را به همراه داشته باشد. در برخی موارد ممکن است به دلیل فشار زیاد، پوست روی لخته خون دچار زخم یا پارگی کوچکی شده و منجر به خونریزی شود. شناخت دقیق شکل هموروئید بادی به تشخیص سریع‌تر آن توسط فرد کمک می‌کند تا هرچه زودتر برای دریافت مشاوره و درمان تخصصی به پزشک بواسیر مراجعه نماید.

عکس بواسیر بادی

جستجو برای عکس بواسیر بادی در اینترنت می‌تواند به درک بهتر ظاهر این عارضه کمک کند. در این تصاویر، به وضوح می‌توان یک یا چند توده برجسته با رنگ تیره (آبی یا بنفش) را در دهانه مقعد مشاهده کرد. این توده‌ها به دلیل التهاب و تجمع خون، ظاهری متورم و پرکشش دارند و به طور مشخص از بافت اطراف خود متمایز هستند. مشاهده این تصاویر به افراد کمک می‌کند تا در صورت مواجهه با علائم مشابه، وضعیت خود را بهتر ارزیابی کنند.

با این حال، باید توجه داشت که تشخیص قطعی هر نوع بیماری، به ویژه بیماری‌های ناحیه نشیمنگاهی، صرفا بر عهده پزشک متخصص است. هرگونه توده یا ضایعه در ناحیه مقعد باید به دقت توسط پزشک معاینه شود تا احتمال وجود سایر بیماری‌های جدی‌تر مانند شقاق، آبسه یا حتی تومورهای بدخیم رد شود. بنابراین، اگرچه مشاهده تصویر بواسیر بادی می‌تواند اطلاعات اولیه‌ای به شما بدهد، اما هرگز نباید جایگزین مراجعه به پزشک و معاینه بالینی دقیق شود.

انواع بواسیر بادی

در حقیقت، بواسیر یا هموروئید بادی خود یک نوع مشخص از هموروئید خارجی است و تقسیم‌بندی جداگانه‌ای برای آن وجود ندارد. به عبارت دیگر، زمانی که در هموروئید خارجی لخته خون ایجاد می‌شود، به آن “بواسیرِ بادی” می‌گویند. بنابراین، به جای صحبت در مورد انواع بواسیر بادی، می‌توانیم آن را بر اساس شدت، اندازه توده و میزان درد دسته‌بندی کنیم. این عارضه می‌تواند از یک لخته کوچک و نسبتا کم‌درد تا یک توده بزرگ، بسیار سفت و فوق‌العاده دردناک متغیر باشد که توانایی حرکت و نشستن را از فرد سلب می‌کند.

نکته مهم این است که هر توده سفت و دردناک در ناحیه مقعد باید توسط پزشک بررسی شود. گاهی ممکن است بیش از یک رگ به طور همزمان دچار خونریزی شود که در این حالت، به آن هموروئید ترومبوزه چندگانه گفته می‌شود. این وضعیت می‌تواند درد و تورم بسیار بیشتری ایجاد کند. تشخیص دقیق اندازه، تعداد و وضعیت این توده‌ها به پزشک کمک می‌کند تا بهترین رویکرد درمانی را برای بیمار انتخاب نماید.

به طور کلی، می‌توان این عارضه را بر اساس ویژگی‌های زیر از هم تفکیک کرد:

• هموروئید ترومبوزه تکی (Single Thrombosed Hemorrhoid): تشکیل یک لخته خون در یک بالشتک هموروئیدی.
• هموروئید ترومبوزه چندگانه (Multiple Thrombosed Hemorrhoids): درگیری همزمان چند رگ و تشکیل چندین لخته.
• هموروئید ترومبوزه زخمی شده (Ulcerated Thrombosed Hemorrhoid): زمانی که پوست روی لخته به دلیل فشار زیاد دچار پارگی یا زخم می‌شود و ممکن است خونریزی کند.

علائم بواسیر بادی

بارزترین و اصلی‌ترین نشانه این عارضه، درد ناگهانی و بسیار شدید در ناحیه مقعد است. این درد اغلب به قدری آزاردهنده است که فرد را مجبور به مراجعه فوری به پزشک می‌کند. درد معمولا در ۴۸ تا ۷۲ ساعت اولیه پس از تشکیل لخته به اوج خود می‌رسد و ممکن است در هنگام نشستن، راه رفتن، اجابت مزاج یا حتی لمس کردن ناحیه تشدید شود. درک صحیح علائم بواسیر بادی به تشخیص به موقع و جلوگیری از تحمل درد غیرضروری کمک شایانی می‌کند.

علاوه بر درد، وجود یک توده سفت، متورم و قابل لمس در لبه مقعد از دیگر نشانه‌های قطعی این بیماری است. این توده که به رنگ بنفش یا آبی تیره دیده می‌شود، همان رگ خونی حاوی لخته است. خارش، سوزش مقعدی و گاهی خونریزی جزئی (در صورت پاره شدن پوست روی توده) نیز می‌تواند از دیگر علائم همراه باشد. بسیاری از افراد ممکن است این علائم را با سایر مشکلات نشیمنگاهی اشتباه بگیرند، اما ترکیب درد حاد و ناگهانی با توده سفت، کلید تشخیص علائم هموروئید بادی است.

به طور خلاصه، مهم‌ترین علائم این بیماری عبارتند از:

• درد شدید و ناگهانی: اصلی‌ترین علامت که به صورت حاد بروز می‌کند.
• توده سفت و حساس: وجود یک برجستگی قابل لمس، سفت و بسیار دردناک در دهانه مقعد.
• تغییر رنگ: توده معمولا به رنگ آبی تیره، بنفش یا مایل به سیاه است.
• تورم و التهاب: ناحیه اطراف توده دچار قرمزی و ورم می‌شود.
• خارش و سوزش: احساس ناراحتی و تحریک در ناحیه مقعد.
• مشکل در نشستن: به دلیل درد و وجود توده، نشستن برای فرد دشوار می‌شود.
• خونریزی: در صورت پارگی پوست روی توده، ممکن است مقدار کمی خون روشن دیده شود.

عوارض بواسیر بادی

اگرچه بواسیر بادی به خودی خود یک عارضه خطرناک و تهدیدکننده حیات محسوب نمی‌شود، اما عدم توجه و درمان به موقع آن می‌تواند منجر به بروز مشکلات و عوارضی برای فرد شود. اصلی‌ترین و شایع‌ترین عارضه، تحمل درد شدید و ناتوان‌کننده است که کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. در برخی موارد، پوست روی توده ممکن است به دلیل فشار زیاد دچار پارگی (زخم مقعدی) شود که این امر می‌تواند منجر به خونریزی و افزایش خطر عفونت‌های باکتریایی در ناحیه مقعد گردد.

در موارد نادر، اگر لخته خون به درستی جذب نشود یا عفونت کند، ممکن است یک آبسه (تجمع چرک) در محل ایجاد شود که نیاز به مداخله فوری پزشکی و تخلیه دارد. یکی دیگر از عوارض هموروئید بادی که پس از بهبود باقی می‌ماند، تگ پوستی یا منگوله پوستی (Skin Tag) است. پس از جذب لخته، پوست کشیده شده در محل ممکن است به حالت اولیه بازنگردد و به صورت یک زائده پوستی نرم در دهانه مقعد باقی بماند که هرچند خطری ندارد، اما می‌تواند از نظر بهداشتی یا زیبایی برای فرد ایجاد مزاحمت کند.

به طور خلاصه، مهم‌ترین عوارض احتمالی این بیماری عبارتند از:

• درد مزمن و شدید: تحمل درد برای روزهای متوالی که فعالیت روزمره را مختل می‌کند.
• عفونت: در صورت پارگی پوست روی توده، ریسک ورود باکتری‌ها و ایجاد عفونت افزایش می‌یابد.
• خونریزی: ناشی از زخم مقعدی یا ترکیدن توده.
• آبسه مقعدی: تجمع چرک در محل لخته که یک عارضه نادر اما جدی است.
• تگ پوستی (Skin Tag): باقی ماندن زائده پوستی به نام اسکین تگ در محل هموروئید پس از بهبودی.
• عود مجدد: افرادی که یک بار این عارضه را تجربه می‌کنند، در صورت عدم اصلاح سبک زندگی، بیشتر در معرض ابتلا مجدد هستند.

درمان بواسیر بادی

انتخاب روش درمان بواسیر بادی به شدت علائم، اندازه لخته و زمان مراجعه بیمار به پزشک بستگی دارد. در بسیاری از موارد، اگر بیمار در ۴۸ تا ۷۲ ساعت اولیه پس از شروع علائم مراجعه کند، بهترین گزینه درمانی، تخلیه لخته خون است. این کار یک جراحی سرپایی کوچک است که توسط پزشک متخصص و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. در این روش، پزشک یک برش کوچک روی توده ایجاد کرده و لخته خون را به طور کامل خارج می‌کند. این عمل باعث تسکین فوری و چشمگیر درد می‌شود.

اگر بیش از سه روز از شروع علائم گذشته باشد، ممکن است پزشک دیگر روش جراحی را توصیه نکند، زیرا در این مرحله بدن به تدریج شروع به جذب لخته کرده و درد نیز رو به کاهش می‌رود. در این شرایط، درمان بواسیر بادی بیشتر بر روی کنترل علائم با استفاده از روش‌های خانگی و دارویی متمرکز خواهد بود تا زمانی که لخته به طور کامل جذب شده و توده از بین برود. البته در موارد بسیار شدید یا عودکننده، ممکن است پزشک جراحی هموروئیدکتومی (برداشتن کامل بالشتک‌های هموروئیدی) را به عنوان یک راه حل دائمی پیشنهاد دهد.

روش‌های درمانی موجود برای این عارضه شامل موارد زیر است:

1. ترومبکتومی (Thrombectomy): جراحی سرپایی برای برداشتن بواسیر خونی که باعث تسکین فوری درد می‌شود (بهترین گزینه در ۷۲ ساعت اول).
2. درمان‌های دارویی: استفاده از پمادها، کرم‌ها و داروهای خوراکی برای کاهش درد و التهاب.
3. درمان‌های خانگی و مراقبتی: روش‌هایی برای کنترل علائم تا زمان جذب لخته توسط بدن.
4. هموروئیدکتومی (Hemorrhoidectomy): جراحی برای برداشتن کامل بافت هموروئید در موارد شدید و مکرر.
5. لیزر درمانی: استفاده از لیزر پرتوان برای برداشتن توده که با درد و خونریزی کمتری همراه است.

درمان خانگی بواسیر بادی

روش‌های درمان خانگی بواسیر بادی نقش بسیار مهمی در کاهش درد، تورم و ناراحتی ناشی از این عارضه دارند، به ویژه زمانی که امکان یا لزوم مداخله جراحی وجود ندارد. هدف اصلی این روش‌ها، تسکین علائم و فراهم کردن شرایطی است که بدن بتواند به طور طبیعی لخته خون را جذب کند. یکی از موثرترین راهکارها، استفاده از “حمام سیتز” یا نشستن در لگن آب گرم است. انجام این کار به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه، چندین بار در روز (به خصوص بعد از اجابت مزاج)، به شل شدن عضلات، کاهش اسپاسم مقعدی و تسکین درد کمک فراوانی می‌کند.

علاوه بر این، مدیریت یبوست یک اصل کلیدی در درمان خانگی بواسیرِ بادی است. مصرف رژیم غذایی سرشار از فیبر (میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل)، نوشیدن آب فراوان (حداقل ۸ لیوان در روز) و داشتن فعالیت بدنی منظم به نرم شدن مدفوع کمک کرده و از فشار و زور زدن اضافی هنگام دفع جلوگیری می‌کند. استفاده از کمپرس سرد روی ناحیه در ۲۴ ساعت اول نیز می‌تواند به کاهش تورم و بی‌حس کردن موضعی ناحیه کمک کند.

در ادامه لیستی از موثرترین روش‌های درمان خانگی آورده شده است:

• حمام سیتز (Sitz Bath): نشستن در لگن آب گرم به مدت ۱۵ دقیقه، ۳ تا ۴ بار در روز.
• رژیم غذایی پرفیبر: مصرف روزانه ۲۵ تا ۳۵ گرم فیبر برای جلوگیری از یبوست.
• نوشیدن مایعات فراوان: کمک به نرم نگه داشتن مدفوع.
• استفاده از کمپرس سرد: قرار دادن کیسه یخ (پیچیده شده در حوله) روی ناحیه به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه برای کاهش ورم.
• پرهیز از نشستن طولانی: خودداری از نشستن روی سطوح سفت برای مدت طولانی.
• استفاده از بالشتک‌های دوناتی شکل (Donut Cushions): برای کاهش فشار مستقیم روی ناحیه مقعد هنگام نشستن.
• رعایت بهداشت: تمیز و خشک نگه داشتن ناحیه مقعد و استفاده از دستمال مرطوب بدون الکل به جای دستمال کاغذی خشک.
• پرهیز از زور زدن: خودداری از فشار آوردن هنگام اجابت مزاج.

داروی بواسیر بادی

استفاده از داروی بواسیر بادی بخش مهمی از فرآیند کنترل علائم، به ویژه درد و التهاب است. این داروها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: داروهای موضعی (پماد، کرم و شیاف) و داروهای خوراکی. داروهای موضعی معمولا حاوی موادی مانند هیدروکورتیزون برای کاهش التهاب و خارش مقعد، و لیدوکائین برای بی‌حس کردن موضعی و تسکین درد هستند. این پمادها باید طبق دستور پزشک و به آرامی روی ناحیه آسیب‌دیده استفاده شوند تا باعث تحریک بیشتر نشوند.

در کنار درمان‌های موضعی، مصرف داروهای خوراکی نیز می‌تواند بسیار موثر باشد. داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن (از دسته داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی یا NSAIDs) به کاهش درد و التهاب سیستمیک در بدن کمک می‌کنند. همچنین، پزشک ممکن است داروهای نرم‌کننده مدفوع (ملین‌ها) را برای جلوگیری از یبوست و کاهش فشار هنگام دفع تجویز کند. بسیار مهم است که هرگونه داروی هموروئید بادی، به ویژه داروهای حاوی استروئید، تحت نظر پزشک مصرف شود تا از عوارض جانبی احتمالی جلوگیری گردد.

در زیر لیستی از رایج‌ترین داروها برای این بیماری آورده شده است:

• پمادهای بی‌حس‌کننده موضعی:
  • لیدوکائین (Lidocaine): برای تسکین فوری درد.
  • پراموکسین (Pramoxine): یک بی‌حس‌کننده موضعی دیگر.
• کرم‌های استروئیدی:
  • هیدروکورتیزون (Hydrocortisone): برای کاهش التهاب، خارش و تورم (مصرف باید کوتاه‌مدت و تحت نظر پزشک باشد).
• داروهای محافظ پوست:
  • پماد زینک اکساید (Zinc Oxide): برای ایجاد یک لایه محافظ روی پوست و کاهش تحریک.
• داروهای خوراکی مسکن و ضدالتهاب:
  • ایبوپروفن (Ibuprofen): مانند Advil یا Motrin.
  • ناپروکسن (Naproxen): مانند Aleve.
  • استامینوفن (Acetaminophen): مانند Tylenol (برای تسکین درد).
• نرم‌کننده‌های مدفوع (ملین‌ها):
  • پسیلیوم (Psyllium): مانند متاموسیل.
  • دوکوزات سدیم (Docusate Sodium): برای نرم کردن مدفوع.

سوالات متداول (FAQ)