سلامت آلت تناسلی مردانه برای سلامت جسمی، روانی و روابط جنسی حیاتی است، اما اغلب یافتن اطلاعات موثق دشوار است. درک ساختار پیچیده این اندام، از جمله نقش آن در نعوظ، اولین گام برای حفظ سلامت آن است. رشد آلت تناسلی در دوران بلوغ اتفاق می‌افتد و نگرانی‌ها درباره اندازه طبیعی یا تلاش برای افزایش سایز در خانه، که اغلب بی‌اثر و خطرناک هستند، رایج است. علاوه بر این، دستگاه تناسلی مردان مستعد بیماریهای مختلفی مانند عفونت‌ها، بیماریهای مقاربتی، سرطان‌ها و اختلالات عملکردی (مانند اختلال نعوظ) است. آگاهی از این بیماری‌ها و علائمشان و مراجعه به موقع به پزشک متخصص اورولوژی ضروری است.
دسترسی به خدمات تخصصی برای تشخیص و درمان این بیماری‌ها مهم است؛ و همچنین برای مشکلات دیگر نواحی بدن مانند نیاز به درمان فیستول مقعدی نیز مراجعه به متخصص ضروری است. کلینیک پاردایس منبعی قابل اعتماد برای راهنمایی و مراقبت در این زمینه است. این صفحه با ارائه جزئیاتی درباره ساختار، رشد، بیماری‌ها، مکانیسم نعوظ و بحث پیرامون اندازه، به افزایش آگاهی شما در جهت ارتقای سلامت جنسی و عمومی کمک می‌کند.
ساختار آلت تناسلی مردانه
ساختار آلت تناسلی مردانه، یکی از پیچیده‌ترین و حیاتی‌ترین بخش‌های دستگاه تناسلی مردانه است که وظایف دوگانه مهمی شامل دفع ادرار و تولید مثل را بر عهده دارد. درک دقیق آناتومی آلت تناسلی مردانه برای شناخت عملکرد طبیعی و مسائل مرتبط با سلامت جنسی ضروری است. آلت تناسلی از سه قسمت اصلی تشکیل شده است: ریشه، تنه، و کلاهک.
ریشه آلت بخش داخلی و پنهان آن است که به استخوان‌های لگن متصل می‌شود و پایه و اساس ساختار قابل مشاهده را تشکیل می‌دهد. تنه آلت بخش اصلی و بلند عضو است که هنگام نعوظ سفت و بزرگ می‌شود. این قسمت عمدتاً از سه ستون بافت نعوظی تشکیل شده است: دو ستون در بالای تنه به نام اجسام غاری (Corpora Cavernosa) و یک ستون در پایین به نام جسم اسفنجی (Corpus Spongiosum) که مجرای ادرار (پیشابراه) را در بر می‌گیرد.
اجسام غاری و اسفنجی مملو از فضاهای کوچک عروقی هستند که هنگام تحریک جنسی با خون پر می‌شوند و عامل اصلی ایجاد پدیده نعوظ و سفتی آلت هستند. مجرای ادرار که از میان جسم اسفنجی عبور می‌کند، هم مسیر خروج ادرار از مثانه و هم مسیر خروج مایع منی در هنگام انزال است. بخش انتهایی و بسیار حساس آلت، کلاهک آلت یا سر آلت (Glans Penis) نام دارد که در نوک تنه قرار گرفته است.
کلاهک پوشیده از پایانه‌های عصبی فراوان است که آن را به یکی از حساس‌ترین نقاط بدن تبدیل کرده و نقش مهمی در پاسخ جنسی دارد. سوراخ مجرای ادرار در نوک کلاهک باز می‌شود. پوست روی کلاهک در افراد ختنه نشده توسط پوست ختنه گاه (Foreskin) پوشانده شده است.
علاوه بر این قسمت‌های اصلی، ساختار داخلی آلت شامل شبکه‌ای متراکم از رگ‌های خونی (شریان‌ها و وریدها)، اعصاب، و بافت‌های همبند است که همگی به صورت هماهنگ برای ایجاد نعوظ، حفظ آن و سپس بازگشت به حالت اولیه عمل می‌کنند. بنابراین، شناخت آناتومی و ساختار پیچیده آلت تناسلی مردانه یک گام مهم در درک سلامت باروری و جنسی مردان محسوب می‌شود و جستجو درباره این موضوع می‌تواند به افزایش آگاهی در زمینه عملکرد دستگاه تناسلی مرد کمک کند.
آلت تناسلی در مردانه تا چه سنی رشد می کند
رشد آلت تناسلی بخشی مهم و طبیعی از فرآیند بلوغ جنسی در پسران است که تحت تأثیر تغییرات هورمونی، به ویژه افزایش سطح تستوسترون، رخ می‌دهد. این دوره تحول معمولاً از حدود سن ۹ تا ۱۴ سالگی آغاز می‌شود، هرچند زمان دقیق شروع و سرعت پیشرفت در افراد مختلف متفاوت است.
پس از شروع بلوغ، اندازه دستگاه تناسلی مردانه به تدریج شروع به افزایش می‌کند؛ این رشد هم شامل طول و هم قطر می‌شود. سریع‌ترین دوره رشد معمولاً در میانه بلوغ اتفاق می‌افتد، یعنی بین سنین ۱۲ تا ۱۶ سالگی، که همزمان با سایر نشانه‌های بلوغ مانند رشد موهای ناحیه تناسلی و زیر بغل، بم شدن صدا و افزایش قد است. عوامل ژنتیکی نقش مهمی در تعیین پتانسیل رشد نهایی دارند، اما تغذیه مناسب و سلامت عمومی نیز بی‌تأثیر نیستند.
سوال رایجی که برای بسیاری مطرح می‌شود این است که آلت تناسلی در مردانه تا چه سنی رشد می کند؟ پاسخ به این سوال معمولاً در پایان دوره بلوغ نهفته است. در بیشتر پسران، رشد قابل توجه آلت تناسلی در اواخر دوران نوجوانی، معمولاً بین سنین ۱۷ تا ۱۹ سالگی، کند شده و سپس متوقف می‌شود.
اندازه نهایی در دوران بزرگسالی نسبتاً ثابت باقی می‌ماند، مگر تحت شرایط خاص پزشکی. درک این فرآیند طبیعی رشد بخشی از پذیرش تغییرات بدن در دوران بلوغ و نوجوانی است و کمک می‌کند تا افراد انتظارات واقع‌بینانه‌ای در مورد اندازه و رشد آلت تناسلی خود داشته باشند. بنابراین، می‌توان گفت که دوره اصلی و محسوس رشد آلت تناسلی با پایان یافتن فرآیند بلوغ کامل در اواخر نوجوانی به پایان می‌رسد و پس از آن، تغییر قابل توجهی در ابعاد آن رخ نمی‌دهد.
| توضیحات/ویژگی‌ها | مرحله رشد | محدوده سنی تقریبی |
| شروع فرآیند بلوغ جنسی تحت تأثیر هورمون‌ها، آغاز تدریجی افزایش طول و قطر آلت تناسلی. | شروع بلوغ و آغاز رشد | ۹ تا ۱۴ سال |
| معمولاً همزمان با میانه بلوغ، سریع‌ترین افزایش در اندازه آلت تناسلی رخ می‌دهد. | دوره رشد سریع | ۱۲ تا ۱۶ سال |
| در اواخر دوران نوجوانی، سرعت رشد به طور قابل توجهی کاهش یافته و سپس متوقف می‌شود. آلت به اندازه نهایی خود می‌رسد. | کند شدن و توقف رشد | ۱۷ تا ۱۹ سال |
| اندازه آلت تناسلی پس از این سن ثابت می‌ماند، مگر در شرایط بسیار خاص پزشکی. | پس از توقف رشد | از اوایل دهه ۲۰ |
بیماری های مرتبط با دستگاه تناسلی مردانه
دستگاه تناسلی مردان، مجموعه‌ای پیچیده از اندام‌ها شامل بیضه‌ها، اپیدیدیم، مجاری وابران، کیسه‌های منی، پروستات و آلت تناسلی است که نقش حیاتی در تولید مثل و سلامت کلی فرد ایفا می‌کند. این سیستم می‌تواند تحت تأثیر طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات قرار گیرد که از نظر شدت و تأثیر بر کیفیت زندگی متفاوت هستند؛ از مشکلات ساختاری گرفته تا عفونت‌ها و بیماریهای خاص مانند انواع زگیل تناسلی. شناخت بیماری های مرتبط با دستگاه تناسلی مردانه و علائم آن‌ها برای تشخیص زودهنگام و درمان مؤثر ضروری است.
عفونت‌ها: یکی از شایع‌ترین دسته‌های بیماریهای مرتبط با دستگاه تناسلی مردان هستند.
- انواع عفونت‌ها:
- بیماریهای مقاربتی (STIs): مانند سوزاک، کلامیدیا، سیفلیس، و هرپس تناسلی که از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند.
- علائم STIs: می‌توانند شامل التهاب، درد، ترشحات غیرعادی، و مشکلات بلندمدت باشند.
- عفونت‌های غیرمقاربتی: مانند التهاب اپیدیدیم (اپیدیدیمیت) یا التهاب پروستات (پروستاتیت).
- علائم عفونت‌های غیرمقاربتی: معمولاً با درد و ناراحتی در ناحیه تناسلی یا لگن همراه هستند.
- بیماریهای مقاربتی (STIs): مانند سوزاک، کلامیدیا، سیفلیس، و هرپس تناسلی که از طریق تماس جنسی منتقل می‌شوند.
دسته مهم دیگر شامل سرطان‌ها می‌شود؛ سرطان پروستات شایع‌ترین سرطان در میان مردان، به ویژه در سنین بالاتر، است که نیازمند غربالگری منظم است. سرطان بیضه نیز هرچند کمتر شایع است، اما در مردان جوان‌تر (بین ۱۵ تا ۳۵ سال) بیشتر دیده می‌شود و در صورت تشخیص زودهنگام، نرخ درمان بسیار بالایی دارد. اختلالات عملکردی مانند اختلال نعوظ (ناتوانی در دستیابی یا حفظ نعوظ کافی برای رابطه جنسی) و ناباروری مردان (که می‌تواند ناشی از مشکلاتی در تولید یا انتقال اسپرم باشد) نیز مشکلات رایجی هستند که می‌توانند تأثیرات عمیقی بر سلامت روان و روابط فرد داشته باشند.
علاوه بر این‌ها، مشکلات ساختاری مانند واریکوسل (تورم و گشاد شدن وریدهای درون کیسه بیضه) و بیماری پیرونی نیز از جمله بیماریهای مرتبط با این دستگاه حیاتی محسوب می‌شوند. آگاهی از علائم این مشکلات، روش‌های پیشگیری و نیز نحوه انتقال زگیل تناسلی و سایر عفونت‌های مقاربتی، همگی بخشی از حفظ سلامت دستگاه تناسلی هستند. توجه به هرگونه تغییر غیرعادی، درد مداوم، توده، یا مشکل در عملکرد جنسی یا ادراری و مراجعه به پزشک متخصص اورولوژی، اولین و مهم‌ترین گام در مدیریت و درمان مؤثر این بیماری‌ها است.
علت نعوظ آلت تناسلی مردانه
نعوظ آلت تناسلی مرد یک پدیده فیزیولوژیکی پیچیده و شگفت‌انگیز است که برای انجام فعالیت جنسی و تولید مثل ضروری است. این فرآیند منجر به سفت شدن و بزرگ شدن آلت تناسلی می‌شود و نتیجه تعامل هماهنگ بین سیستم عصبی، عروقی و عضلات صاف در بافت آلت تناسلی است. علت نعوظ آلت تناسلی مرد در اساس به افزایش شدید جریان خون به داخل بافت‌های مخصوص آلت و همزمان، محدود شدن خروج خون از آن برمی‌گردد. این فرآیند معمولاً با تحریک جنسی آغاز می‌شود که می‌تواند فیزیکی (مانند لمس) یا روانی (مانند دیدن یا فکر کردن به موضوعات جنسی) باشد.
فرآیند نعوظ آلت تناسلی مرد شامل مراحل زیر است
- آغاز با تحریک عصبی: تحریک جنسی (فیزیکی یا روانی) باعث ارسال سیگنال‌هایی از مغز و نخاع از طریق اعصاب خاص (به ویژه اعصاب پاراسمپاتیک) به آلت تناسلی می‌شود.
- آزادسازی مواد شیمیایی و شل شدن عروق: این سیگنال‌های عصبی باعث آزاد شدن مواد شیمیایی کلیدی، از جمله اکسید نیتریک (NO)، در بافت‌های نعوظی می‌شوند. اکسید نیتریک منجر به شل شدن عضلات صاف دیواره رگ‌های خونی شریان‌های تغذیه‌کننده آلت (به‌ویژه در اجسام غاری) و گشاد شدن آن‌ها می‌گردد.
- افزایش شدید جریان خون: با گشاد شدن شریان‌ها، جریان خون به داخل اجسام غاری و جسم اسفنجی به شدت افزایش می‌یابد.
- مکانیسم انسداد وریدی: پر شدن بافت‌های نعوظی از خون باعث تورم و فشرده شدن وریدهای کوچکی می‌شود که مسئول خروج خون هستند. این انسداد وریدی، خون را در آلت تناسلی حبس کرده و منجر به حفظ سفتی و نعوظ می‌گردد. جسم اسفنجی کمتر سفت می‌شود تا مجرای ادرار فشرده نشود.
- بازگشت به حالت شل (دتومسنس): هنگامی که تحریک جنسی متوقف می‌شود یا انزال رخ می‌دهد، سیگنال‌های عصبی تغییر کرده، مواد شیمیایی غیرفعال شده، عضلات صاف منقبض می‌شوند، جریان خون ورودی کاهش یافته و وریدها آزاد می‌شوند. در نتیجه، خون از آلت تناسلی خارج شده و آلت به حالت شل بازمی‌گردد.
این امر منجر به انقباض عضلات صاف در رگ‌های خونی شده، جریان خون ورودی کاهش یافته و رگ‌های خروجی خون دیگر فشرده نمی‌شوند، در نتیجه خون از آلت تناسلی خارج شده و آلت به حالت شل (Detumescence) بازمی‌گردد. بنابراین، نعوظ نتیجه یک فرآیند عروقی عصبی بسیار دقیق و هماهنگ است که جریان خون ورودی را افزایش و خروج آن را موقتاً مسدود می‌کند تا سفتی لازم برای فعالیت جنسی فراهم شود.
براساس مطالعات موسسه پزشکی rochester
نعوظ‌های تصادفی می‌توانند ناشی از نوسانات هورمون‌ها در طول روز، مانند تستوسترون، باشند. اگرچه داشتن نعوظ‌های تصادفی کاملاً طبیعی است، اما قابل درک است که این امر ممکن است ناامیدکننده باشد. می‌توانید نعوظ‌ها را به چند روش مختلف مدیریت کنید: به چیز دیگری فکر کنید.
اندازه و سایز مناسب آلت تناسلی مردانه
یکی از شایع‌ترین نگرانی‌ها در میان مردان مربوط به اندازه آلت تناسلی است، اما واقعیت علمی و بالینی نشان می‌دهد که طیف بسیار گسترده‌ای از اندازه‌ها وجود دارد که همگی طبیعی محسوب می‌شوند و مفهوم اندازه و سایز مناسب آلت تناسلی مردانه اغلب بیشتر یک دغدغه روانی یا اجتماعی است تا یک معیار پزشکی سخت‌گیرانه.
این نگرانی عمدتاً ناشی از مقایسه با تصورات غیرواقعی، تأثیر پورنوگرافی یا اطلاعات نادرست است. تحقیقات علمی متعددی برای تعیین میانگین اندازه آلت تناسلی انجام شده‌اند و نتایج این مطالعات، اگرچه کمی متفاوت هستند، اما یک محدوده طبیعی گسترده را نشان می‌دهند. به طور کلی، میانگین اندازه آلت تناسلی در حالت نعوظ معمولاً در حدود ۱۳ تا ۱۵ سانتی‌متر طول و حدود ۱۱ تا ۱۳ سانتی‌متر در دور (محیط) گزارش شده است.
درباره اندازه و سایز آلت تناسلی مردانه، نکات مهمی وجود دارد
- اعداد میانگین اندازه دستگاه تناسلی مردانه فقط یک معیار آماری هستند و اندازه‌هایی که کمتر یا بیشتر از این میانگین باشند، می‌توانند کاملاً در محدوده طبیعی قرار گیرند.
- اندازه دستگاه تناسلی مردانه در حالت شل، پیش‌بینی‌کننده دقیقی برای اندازه آن در حالت نعوظ نیست؛ تفاوت‌های فردی در این زمینه وجود دارد (پدیده‌های “grower” و “shower”).
- از دیدگاه پزشکی، تنها در موارد بسیار نادر که اندازه دستگاه تناسلی مردانه در حالت کشیده کمتر از ۷ سانتی‌متر باشد، وضعیت “میکروپنیس” مطرح می‌شود که نیازمند بررسی تخصصی است؛ در غیر این صورت، اندازه‌ها طبیعی در نظر گرفته می‌شوند.
- مهم‌تر از اندازه فیزیکی، عملکرد آلت تناسلی و سلامت کلی فرد است که نقش اساسی‌تری در سلامت جنسی ایفا می‌کنند.
- اندازه آلت تناسلی مردانه در حالت نعوظ عامل تعیین‌کننده‌ای در میزان رضایت جنسی شریک یا توانایی دستیابی به ارگاسم برای هر دو طرف نیست.
- رضایت جنسی بیشتر به عواملی مانند صمیمیت عاطفی، پیش‌نوازی، ارتباط، تکنیک‌های جنسی و سلامت روانی طرفین بستگی دارد.
- اکثر نواحی حساس در واژن در بخش بیرونی قرار دارند، بنابراین اندازه آلت برای تحریک این نواحی اغلب کمتر از تصورات رایج اهمیت دارد.
- تمرکز بیش از حد بر اندازه می‌تواند باعث اضطراب، کاهش اعتماد به نفس و مشکلات در روابط شود.
- پذیرش تنوع طبیعی در اندازه بدن و اولویت دادن به عملکرد و کیفیت رابطه بر ابعاد فیزیکی، برای سلامت جنسی و روانی ضروری است.
- اگر نگرانی در مورد اندازه آلت تناسلی باعث اضطراب شدید یا مشکلاتی در روابط می‌شود، مشاوره با متخصص سلامت جنسی یا اورولوژیست توصیه می‌شود.
افزایش اندازه آلت تناسلی مردانه در خانه
دغدغه افزایش اندازه دستگاه تناسلی مردانه یکی از مسائل رایج برای بسیاری از مردان است و جستجو برای راه‌هایی جهت افزایش اندازه آلت تناسلی مردانه در خانه بسیار گسترده است. با این حال، مهم است که با واقع‌بینی و بر اساس اطلاعات علمی به این موضوع نگاه کنیم، چرا که بازار پر از محصولات و روش‌های تبلیغاتی فریبنده است که نه تنها مؤثر نیستند، بلکه می‌توانند خطرناک نیز باشند. حقیقت این است که پس از پایان دوره بلوغ (معمولاً در اواخر نوجوانی)، رشد طبیعی دستگاه تناسلی مردانه متوقف می‌شود و امکان افزایش دائمی و قابل توجه اندازه آن با استفاده از روش‌های غیرپزشکی در خانه عملاً وجود ندارد.
روش‌های مختلفی تحت عنوان راهکارهای خانگی برای بزرگ کردن دستگاه تناسلی مردانه تبلیغ می‌شوند، از جمله قرص‌ها و مکمل‌های خوراکی، کرم‌ها، ژل‌ها، دستگاه‌های وکیوم (پمپ آلت)، تمرینات کششی یا جلکینگ، و دستگاه‌های کشنده (اکستندر). متأسفانه، هیچ شواهد علمی معتبری وجود ندارد که نشان دهد قرص‌ها یا کرم‌های موضعی می‌توانند باعث افزایش دائمی و قابل توجه در اندازه آلت تناسلی شوند؛ در بهترین حالت، ممکن است به دلیل تحریک موضعی، تورم یا قرمزی موقتی ایجاد کنند.
تمریناتی مانند جلکینگ که شامل ماساژ و کشیدن بافت آلت با دست است، نه تنها شواهد علمی محکمی برای اثربخشی ندارند، بلکه می‌توانند باعث آسیب جدی به بافت‌ها، رگ‌های خونی و اعصاب شوند که نتیجه آن کبودی، زخم، تغییر شکل، یا حتی اختلال در عملکرد نعوظ و کاهش حساسیت خواهد بود. دستگاه‌های وکیوم نیز عمدتاً با افزایش موقتی جریان خون باعث تورم می‌شوند و استفاده نادرست یا طولانی‌مدت از آن‌ها می‌تواند به بافت آلت آسیب برساند.
دستگاه‌های کشنده اگرچه گاهی در شرایط پزشکی خاص یا پس از جراحی توسط پزشک توصیه می‌شوند، اما استفاده خودسرانه از آن‌ها در خانه نیازمند زمان طولانی (ساعت‌ها در روز و برای ماه‌ها) است و نتایج آن محدود، اغلب موقتی و همراه با خطر آسیب است. تکیه بر این روش‌ها نه تنها هزینه مالی به همراه دارد، بلکه خطر آسیب فیزیکی جدی به یکی از حساس‌ترین و حیاتی‌ترین اندام‌های بدن را نیز در پی دارد.
جمع بندی نهایی
عوارضی مانند زخم‌های داخلی، آسیب به عروق و اعصاب، تغییر شکل آلت و حتی اختلال نعوظ دائم از جمله خطرات این روش‌های تأییدنشده هستند. بنابراین، در پاسخ به این پرسش که آیا افزایش اندازه آلت تناسلی مردانه در خانه امکان‌پذیر است، باید گفت که روش‌های رایج خانگی فاقد اثربخشی علمی و اغلب خطرناک هستند. بهترین رویکرد این است که واقعیت‌های مربوط به طیف گسترده اندازه طبیعی دستگاه تناسلی مردانه را پذیرفت و در صورت وجود نگرانی شدید یا وسواس در مورد اندازه، به جای امتحان روش‌های پرخطر خانگی، با یک پزشک متخصص اورولوژی یا یک مشاور سلامت جنسی مشورت کرد تا اطلاعات دقیق و پشتیبانی لازم را دریافت کنید.
سوالات متداول
ساختار اصلی آلت تناسلی مردانه چیست؟
آلت تناسلی مردانه از سه قسمت اصلی شامل ریشه، تنه و کلاهک تشکیل شده است. تنه عمدتاً شامل سه ستون بافت نعوظی به نام اجسام غاری و جسم اسفنجی است که مجرای ادرار را در بر می‌گیرد. این ساختار داخلی شامل رگ‌های خونی و اعصاب نیز می‌شود که همگی برای عملکردهای دفع ادرار و تولید مثل (به خصوص نعوظ) همکاری می‌کنند.
رشد آلت تناسلی در مردان تا چه سنی ادامه دارد؟
رشد اصلی دستگاه تناسلی مردانه در دوران بلوغ، که معمولاً از حدود ۹ تا ۱۴ سالگی آغاز می‌شود، رخ می‌دهد. سریع‌ترین دوره رشد معمولاً بین ۱۲ تا ۱۶ سالگی است و رشد قابل توجه آن در اواخر دوران نوجوانی، معمولاً بین سنین ۱۷ تا ۱۹ سالگی، کند شده و متوقف می‌شود. پس از ورود به دهه بیست زندگی، انتظار رشد بیشتر در اندازه آلت تناسلی مردانه وجود ندارد.
شایع‌ترین بیماریهای مرتبط با دستگاه تناسلی مردان کدامند؟
بیماریهای مرتبط با دستگاه تناسلی مردان شامل عفونت‌ها (مانند بیماریهای مقاربتی نظیر زگیل تناسلی، سوزاک، کلامیدیا، و عفونت‌های غیرمقاربتی مثل پروستاتیت)، سرطان‌ها (مانند سرطان پروستات و بیضه)، اختلالات عملکردی (مثل اختلال نعوظ و ناباروری) و مشکلات ساختاری (مانند واریکوسل) می‌شوند.
علت نعوظ آلت تناسلی مرد چیست و چگونه رخ می‌دهد؟
نعوظ نتیجه یک فرآیند فیزیولوژیکی است که با تحریک جنسی آغاز می‌شود. این تحریک باعث ارسال سیگنال‌های عصبی می‌شود که منجر به آزاد شدن مواد شیمیایی (مانند اکسید نیتریک) و گشاد شدن رگ‌های خونی دستگاه تناسلی مردانه می‌گردد. با افزایش شدید جریان خون به داخل بافت‌های نعوظی (اجسام غاری و جسم اسفنجی)، این بافت‌ها پر و متورم شده و با فشردن رگ‌های خروجی خون، باعث حبس شدن خون و ایجاد سفتی (نعوظ) می‌شوند.