واژینوز باکتریال | علائم، درمان قطعی و روش‌های پیشگیری

واژینوز باکتریال، شایع‌ترین عفونت واژینال در زنان در سنین باروری است که میلیون‌ها زن را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. این عارضه که ناشی از عدم تعادل در باکتری‌های طبیعی واژن است، می‌تواند علائمی آزاردهنده نظیر ترشحات بدبو، خارش و سوزش ایجاد کند و در صورت عدم درمان، خطراتی جدی برای سلامت زنان به همراه داشته باشد. درک علل، علائم و روش‌های درمانی موثر این بیماری، گامی حیاتی در جهت ارتقای سلامت و کیفیت زندگی زنان محسوب می‌شود.

اگر به دنبال تشخیص و درمان تخصصی بیماری‌های ناحیه نشیمنگاهی از جمله واژینوز باکتریال هستید، کلینیک‌های معتبر و متخصص می‌توانند راهنمای شما باشند. کلینیک پارادایس در تهران با بهره‌گیری از کادر مجرب و تجهیزات پیشرفته، خدمات تشخیصی و درمانی متعددی را برای بیماری‌های مقعد و رکتوم از جمله بواسیر و شقاق ارائه می‌دهد و در این زمینه می‌توانند به شما کمک کند.

واژینوز باکتریال چیست؟

واژینوز باکتریال (BV) شایع‌ترین عفونت واژینال در زنان در سنین باروری است. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که تعادل طبیعی باکتری‌ها در واژن به هم می‌خورد. به طور معمول، واژن حاوی مقدار زیادی باکتری‌های مفید به نام لاکتوباسیل است که به حفظ محیط اسیدی واژن کمک می‌کنند و از رشد بیش از حد باکتری‌های مضر جلوگیری می‌کنند. در BV، تعداد لاکتوباسیل‌ها کاهش یافته و باکتری‌های مضر، به ویژه Gardnerella vaginalis، شروع به تکثیر می‌کنند. این عدم تعادل منجر به علائم و نشانه‌های آزاردهنده‌ای می‌شود.

بسیاری از زنان مبتلا به BV هیچ علامتی ندارند. با این حال، در صورت بروز علائم، شایع‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• ترشحات واژینال: ترشحات سفید یا خاکستری رنگ، معمولاً رقیق و آبکی.
• بوی نامطبوع: بوی ماهی، به ویژه پس از رابطه جنسی یا قاعدگی.
• خارش یا سوزش: در ناحیه واژن.
• قرمزی یا تورم: در ناحیه واژن.
• درد در حین ادرار کردن: (به ندرت)

مهم است به خاطر داشته باشید که این علائم می‌توانند شبیه علائم سایر عفونت‌های واژینال، مانند عفونت‌های قارچی (کاندیدیازیس) یا تریکومونیازیس باشند. بنابراین، برای تشخیص دقیق و دریافت درمان مناسب، مراجعه به پزشک ضروری است. پزشک با معاینه فیزیکی و انجام آزمایشاتی مانند بررسی ترشحات واژینال یا کشت نمونه، می‌تواند واژینوز باکتریال را تشخیص دهد. درمان معمولا شامل تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها است. MayoClinic در این باره این چنین می گوید:

واژینوز باکتریال می‌تواند در هر سنی اتفاق بیفتد. اما بیشتر در سال‌های باروری شایع است. تغییرات هورمونی در این دوران، رشد انواع خاصی از باکتری‌ها را آسان‌تر می‌کند. همچنین، واژینوز باکتریایی در بین افرادی که از نظر جنسی فعال هستند، شایع‌تر است. دلیل این امر مشخص نیست. اما فعالیت‌هایی مانند رابطه جنسی محافظت نشده و دوش واژینال، خطر ابتلا به BV را افزایش می‌دهد.

علت واژینوز باکتریال

همانطور که پیش‌تر اشاره شد، واژینوز باکتریال (BV) شایع‌ترین عفونت واژینال در زنان در سنین باروری است. اما چه عواملی باعث بروز این بیماری می‌شوند؟ علت اصلی BV، عدم تعادل در باکتری‌های موجود در واژن است. به طور معمول، واژن حاوی انواع مختلفی از باکتری‌هاست که غالب‌ترین آن‌ها، باکتری‌های “لاکتوباسیل” هستند. این باکتری‌ها به حفظ محیط اسیدی واژن کمک می‌کنند و از رشد بیش از حد باکتری‌های مضر جلوگیری می‌کنند. در BV، تعداد باکتری‌های “لاکتوباسیل” کاهش می‌یابد و باکتری‌های مضر مانند Gardnerella vaginalis (که اغلب در BV وجود دارد) و سایر باکتری‌های بی‌هوازی، بیش از حد رشد می‌کنند.

اما چه چیزی باعث این عدم تعادل می‌شود؟ شناسایی یک عامل واحد به عنوان علت قطعی BV دشوار است، زیرا این بیماری اغلب نتیجه ترکیبی از عوامل مختلف است. با این حال، برخی از عوامل خطر و رفتارهایی که با افزایش احتمال ابتلا به BV مرتبط هستند، عبارتند از:

• شرکای جنسی متعدد: داشتن شرکای جنسی متعدد یا داشتن شریکی که شرکای جنسی متعددی دارد، خطر ابتلا به BV را افزایش می‌دهد.
• دوش واژینال: دوش واژینال، شستشوی واژن با آب یا مواد شوینده است. این عمل می‌تواند با از بین بردن باکتری‌های مفید و تغییر تعادل طبیعی واژن، خطر ابتلا به BV را افزایش دهد. متخصصان بهداشت به شدت از دوش واژینال خودداری می‌کنند.
• استفاده از محصولات بهداشتی واژینال معطر: صابون‌های معطر، اسپری‌های واژینال و سایر محصولات معطر می‌توانند تعادل باکتریایی واژن را مختل کنند و باعث بروز BV شوند.
• سیگار کشیدن: سیگار کشیدن با افزایش خطر ابتلا به BV مرتبط است.
• استفاده از IUD (دستگاه داخل رحمی): در برخی موارد، استفاده از IUD می‌تواند خطر ابتلا به BV را افزایش دهد.
• تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی مرتبط با قاعدگی، بارداری یا یائسگی می‌توانند بر تعادل باکتریایی واژن تأثیر بگذارند.

توجه: لازم به ذکر است که واژینوز باکتریال یک بیماری مقاربتی (STI) نیست، اما فعالیت جنسی می‌تواند در انتقال باکتری‌ها نقش داشته باشد. همچنین، برخی از زنان هیچ عامل خطر قابل شناسایی ندارند و به طور ناگهانی به BV مبتلا می‌شوند. این نشان می‌دهد که عوامل دیگری مانند استعداد ژنتیکی یا سیستم ایمنی بدن نیز ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشند. در نهایت، برای تشخیص دقیق علت و دریافت درمان مناسب، مراجعه به پزشک ضروری است.

علائم واژینوز باکتریال

همانطور که پیش‌تر اشاره شد، واژینوز باکتریال (BV) یک عفونت شایع واژینال است که ناشی از عدم تعادل در باکتری‌های طبیعی واژن است. شناخت علائم BV برای تشخیص زودهنگام و درمان مناسب ضروری است. توجه به این نکته حائز اهمیت است که برخی از زنان هیچ علائمی ندارند و یا علائم خفیفی را تجربه می‌کنند، اما در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، مراجعه به پزشک متخصص زنان و زایمان برای تشخیص قطعی و دریافت درمان مناسب توصیه می‌شود.

شایع‌ترین علامت BV، ترشحات واژینال است. این ترشحات معمولا:

• رنگ: خاکستری یا سفید شیری هستند.
• بو: بوی نامطبوعی دارند که اغلب شبیه بوی ماهی است، به‌ویژه پس از رابطه جنسی یا قاعدگی.
• قوام: ممکن است رقیق‌تر از حالت عادی باشند.

علاوه بر این، علائم دیگری نیز می‌توانند در زنان مبتلا به BV ظاهر شوند:

• خارش واژن: احساس ناراحتی و خارش در ناحیه واژن.
• سوزش در هنگام ادرار: سوزش خفیف هنگام ادرار کردن.
• تحریک: قرمزی یا تورم خفیف در اطراف واژن.

باید توجه داشت که علائم واژینوز باکتریال مشابه علائم سایر عفونت‌های واژینال مانند عفونت مخمری یا تریکومونیازیس است. به همین دلیل، تشخیص دقیق تنها توسط یک متخصص زنان و زایمان و با انجام آزمایشات لازم ممکن است. خوددرمانی و استفاده از داروهای بدون نسخه در صورت عدم تشخیص دقیق می‌تواند وضعیت را بدتر کند و عوارضی به دنبال داشته باشد. پزشک با بررسی سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایش نمونه‌ای از ترشحات واژینال، می‌تواند تشخیص دقیقی را ارائه دهد و درمان مناسب را تجویز کند.

درمان واژینوز باکتریال

پس از تشخیص واژینوز باکتریال (VB)، هدف اصلی درمان، از بین بردن باکتری‌های مضر و بازگرداندن تعادل به فلور طبیعی واژن است. خوشبختانه، درمان‌های موثر و متعددی برای VB وجود دارد که توسط متخصصان مراقبت‌های بهداشتی تجویز می‌شوند. درمان‌ها معمولا با آنتی‌ بیوتیک‌ها انجام می‌گیرند، گرچه در برخی موارد، استفاده از پروبیوتیک‌ها نیز می‌تواند مفید باشد.

آنتی‌بیوتیک‌ها:

شایع‌ترین درمان برای واژینوز باکتریال، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها است. پزشک شما ممکن است یکی از داروهای زیر را تجویز کند:

• مترونیدازول: این آنتی‌بیوتیک معمولا به صورت خوراکی (قرص) یا موضعی (ژل یا کرم واژینال) تجویز می‌شود. مصرف خوراکی مترونیدازول در سراسر بدن اثر می‌کند و به طور موثر باکتری‌ها را از بین می‌برد. ژل یا کرم واژینال، مترونیدازول را مستقیما در واژن اعمال می‌کند و ممکن است عوارض جانبی کمتری داشته باشد. با این حال، هر دو شکل درمانی، تاثیرگذاری یکسانی دارند.
• کلیندامایسین: این آنتی‌بیوتیک نیز به صورت کرم واژینال یا قرص خوراکی موجود است. کلیندامایسین در از بین بردن باکتری‌های عامل واژینوز باکتریال موثر است و می‌تواند به سرعت علائم را تسکین بخشد.
• تینیدازول: این دارو نیز یک آنتی‌بیوتیک خوراکی است که برای درمان VB استفاده می‌شود. مشابه مترونیدازول، تینیدازول نیز در سراسر بدن عمل می‌کند و به طور موثر عفونت را از بین می‌برد.

نکات مهم در مورد مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها:

• تکمیل دوره درمان: بسیار مهم است که دوره درمانی تجویز شده توسط پزشک را به طور کامل تکمیل کنید، حتی اگر علائم شما قبل از اتمام دارو از بین برود. عدم تکمیل دوره درمان می‌تواند منجر به بازگشت عفونت شود.
• اجتناب از الکل: در طول مصرف مترونیدازول و تینیدازول، باید از مصرف الکل خودداری کنید. ترکیب الکل با این داروها می‌تواند باعث تهوع، استفراغ، سردرد و سایر عوارض جانبی ناخوشایند شود.
• عوارض جانبی: آنتی‌بیوتیک‌ها می‌توانند عوارض جانبی خفیفی مانند حالت تهوع، اسهال یا سردرد ایجاد کنند. اگر عوارض جانبی شما شدید یا آزاردهنده است، با پزشک خود تماس بگیرید.

پروبیوتیک‌ها:

پروبیوتیک‌ها باکتری‌های زنده‌ای هستند که برای سلامت بدن مفیدند. برخی از مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از پروبیوتیک‌ها، به ویژه حاوی گونه‌های لاکتوباسیلوس، می‌تواند به بازیابی فلور باکتریایی سالم واژن کمک کند و احتمال بازگشت عفونت را کاهش دهد. پروبیوتیک‌ها معمولا به صورت خوراکی (کپسول یا قرص) یا واژینال (شیاف) در دسترس هستند. با این حال، قبل از استفاده از پروبیوتیک‌ها، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید برای شما مناسب هستند.

درمان شریک جنسی:

واژینوز باکتریال یک عفونت مقاربتی محسوب نمی‌شود و معمولا نیازی به درمان شریک جنسی وجود ندارد. با این حال، اگر شما و شریک زندگیتان هر دو علائمی دارید یا عفونت شما عود می‌کند، پزشک ممکن است آزمایش و درمان شریک جنسی شما را توصیه کند.

مراقبت‌های بعد از درمان:

پس از اتمام درمان، مهم است که بهداشت واژن را رعایت کنید تا از عود عفونت جلوگیری کنید:

• استفاده از محصولات ملایم: از صابون‌های معطر، دوش واژینال و اسپری‌های بهداشتی واژن خودداری کنید، زیرا می‌توانند تعادل باکتریایی واژن را مختل کنند.
• پوشیدن لباس زیر نخی: لباس زیر نخی به گردش هوا کمک می‌کند و از رشد باکتری‌ها جلوگیری می‌کند.
• خودداری از دوش واژینال: دوش واژینال می‌تواند باکتری‌های مفید واژن را از بین ببرد و خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهد.
• رعایت بهداشت در رابطه جنسی: استفاده از کاندوم می‌تواند خطر انتقال عفونت‌های مقاربتی را کاهش دهد.
• مراجعه منظم به پزشک: در صورت مشاهده هرگونه علائم غیرعادی، به پزشک خود مراجعه کنید.

درمان واژینوز باکتریال معمولا موثر است، اما عود عفونت امری شایع است. اگر علائم شما پس از درمان بهبود نیافت یا دوباره ظاهر شد، به پزشک خود اطلاع دهید. او می‌تواند یک برنامه درمانی جایگزین یا راهکارهای دیگری را برای مدیریت این وضعیت توصیه کند.

تشخیص بیماری واژینوز باکتریال

تشخیص واژینوز باکتریال (BV) شامل ترکیبی از ارزیابی سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایش‌های آزمایشگاهی است. تشخیص دقیق برای اطمینان از درمان مناسب و جلوگیری از عوارض ضروری است. در ادامه مراحل کلیدی در تشخیص BV آورده شده است:

1. سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی:

• بررسی علائم: پزشک در ابتدا در مورد علائم شما، از جمله ترشحات واژینال، بو، خارش یا سوزش سوال خواهد کرد. اطلاعات دقیق در مورد زمان شروع علائم، شدت آن‌ها و هرگونه عامل تحریک‌کننده یا تسکین‌دهنده، به پزشک در تشخیص کمک می‌کند.
• سابقه پزشکی: پزشک همچنین در مورد سابقه پزشکی شما، از جمله عفونت‌های واژینال قبلی، بیماری‌های مقاربتی (STI)، استفاده از داروهای خاص و هرگونه بارداری احتمالی سوال خواهد کرد.
• معاینه لگنی: در طول معاینه لگنی، پزشک با استفاده از اسپکولوم، دهانه رحم و دیواره واژن را برای بررسی علائم بصری BV، مانند ترشحات نازک، سفید یا خاکستری رنگ، معاینه می‌کند. ممکن است قرمزی یا تورم کمی نیز مشاهده شود.

2. آزمایشات آزمایشگاهی:

• آزمایش pH واژن: pH طبیعی واژن بین 3.8 تا 4.5 است. در BV، pH واژن معمولا بالاتر از 4.5 است. پزشک می‌تواند با استفاده از یک نوار تست pH، pH واژن را اندازه گیری کند.
• تست پاپ اسمیر (Pap Test): در این تست، پزشک یک قطره از ترشحات واژینال را با هیدروکسید پتاسیم (KOH) مخلوط می‌کند. اگر بوی “ماهی” قوی به مشام برسد، این نشانه‌ای از واژینوز باکتریال است.
• بررسی میکروسکوپی ترشحات واژینال: این روش، استاندارد طلایی برای تشخیص BV محسوب می‌شود. یک نمونه از ترشحات واژینال زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود تا:
  • سلول‌های شاخص (Clue cells): این سلول‌ها، سلول‌های اپیتلیال واژن هستند که به باکتری‌ها آغشته شده‌اند و یکی از ویژگی‌های بارز BV محسوب می‌شوند.
  • کاهش یا فقدان لاکتوباسیل‌ها: لاکتوباسیل‌ها، باکتری‌های مفیدی هستند که به حفظ تعادل طبیعی واژن کمک می‌کنند. در BV، تعداد لاکتوباسیل‌ها کاهش می‌یابد.
  • افزایش باکتری‌های مختلف: باکتری‌های متعددی در BV، مانند Gardnerella vaginalis، می‌توانند مشاهده شوند.
• کشت واژینال: در موارد نادر، کشت واژینال برای شناسایی دقیق باکتری‌های عامل واژینوز باکتریال انجام می‌شود. این روش می‌تواند در تشخیص عفونت‌های ترکیبی یا موارد مقاوم به درمان، مفید باشد.

3. معیارهای Amsel:

تشخیص واژینوز باکتریال ، بر اساس معیارهای Amsel انجام می‌شود. برای تشخیص BV، باید حداقل سه مورد از موارد زیر وجود داشته باشد:

• ترشحات واژینال رقیق، سفید یا خاکستری رنگ.
• pH واژن بالاتر از 4.5.
• وجود سلول‌های شاخص در بررسی میکروسکوپی.
• بوی “ماهی” در تست آمین.

با استفاده از این روش‌های تشخیصی، پزشکان می‌توانند BV را به طور دقیق تشخیص داده و درمان مناسب را تجویز کنند. در صورت مشاهده هرگونه علائم یا نگرانی، مراجعه به پزشک ضروری است.

عوارض واژینوز باکتریایی

همانطور که پیش‌تر ذکر شد، واژینوز باکتریایی یک عفونت شایع است که بر سلامت واژن تأثیر می‌گذارد. اگرچه این عارضه معمولاً خطرناک نیست، اما در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به عوارض جدی‌تری شود. این عوارض می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• افزایش خطر ابتلا به عفونت‌های مقاربتی (STIs): واژینوز باکتریایی می‌تواند خطر ابتلا به STIهایی مانند کلامیدیا، سوزاک و ایدز (HIV) را افزایش دهد. این به دلیل آسیب به سد محافظتی واژن و افزایش سهولت ورود باکتری‌ها و ویروس‌ها به بدن است.
• افزایش خطر ابتلا به بیماری التهابی لگن (PID): PID یک عفونت جدی در اندام‌های تناسلی زنانه است که می‌تواند منجر به ناباروری، حاملگی خارج رحمی و درد مزمن لگن شود. واژینوز باکتریایی می‌تواند با افزایش حرکت باکتری‌ها از واژن به رحم و لوله‌های فالوپ، خطر ابتلا به PID را افزایش دهد.
• مشکلات در دوران بارداری: زنان باردار مبتلا به واژینوز باکتریایی در معرض خطر بیشتری برای عوارضی مانند زایمان زودرس، تولد نوزاد کم وزن و سقط جنین هستند. عفونت می‌تواند باعث ایجاد التهاب در رحم شود که به نوبه خود می‌تواند منجر به زایمان زودرس گردد.
• افزایش خطر ابتلا به عفونت پس از جراحی زنان: زنانی که تحت عمل جراحی زنان قرار می‌گیرند و همزمان به واژینوز باکتریایی مبتلا هستند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های پس از عمل قرار دارند. این به دلیل تغییر در فلور باکتریایی واژن و تضعیف سیستم ایمنی بدن در حین جراحی است.
• افزایش حساسیت به عفونت‌های ادراری (UTIs): گرچه رابطه مستقیمی بین واژینوز باکتریایی و عفونت‌های ادراری هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما برخی تحقیقات نشان می‌دهد که ابتلا به VB ممکن است احتمال ابتلا به UTIs را افزایش دهد.

پیشگیری از واژینوز باکتریال

خوشبختانه، اقدامات پیشگیرانه‌ای وجود دارد که می‌توان برای کاهش خطر ابتلا به واژینوز باکتریال (VB) انجام داد. این استراتژی‌ها به حفظ تعادل طبیعی باکتریایی در واژن کمک کرده و از رشد بیش از حد باکتری‌های مضر جلوگیری می‌کنند.

حفظ بهداشت مناسب ناحیه تناسلی:

• شستشوی ملایم: ناحیه تناسلی را با آب ولرم و صابون‌های ملایم و بدون بو (که PH خنثی دارند) بشویید. از استفاده از دوش واژینال، اسپری‌های بهداشتی زنانه و صابون‌های معطر خودداری کنید، زیرا می‌توانند تعادل باکتریایی واژن را مختل کنند.
• خشک کردن صحیح: پس از شستشو، ناحیه را با یک حوله تمیز و نرم به آرامی خشک کنید. رطوبت اضافی می‌تواند محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها فراهم کند.
• تعویض لباس زیر: لباس زیر خود را حداقل یک بار در روز عوض کنید، به خصوص اگر در طول روز عرق کرده‌اید. لباس زیر نخی را انتخاب کنید که تنفس‌پذیر است و از ایجاد رطوبت جلوگیری می‌کند.

پوشیدن لباس‌های مناسب:

• انتخاب لباس‌های گشاد: از پوشیدن لباس‌های تنگ و غیرتنفس‌پذیر مانند شلوارهای جین تنگ یا لباس‌های زیر مصنوعی به طور مداوم خودداری کنید. این لباس‌ها می‌توانند رطوبت را به دام انداخته و باعث رشد باکتری‌ها شوند.
• اجتناب از لباس‌های خیس: پس از شنا یا ورزش، لباس‌های خیس را بلافاصله تعویض کنید.

رعایت بهداشت در رابطه جنسی:

• استفاده از کاندوم: استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی می‌تواند خطر ابتلا به VB را کاهش دهد، زیرا از انتقال باکتری‌ها از شریک جنسی جلوگیری می‌کند.
• اجتناب از مقاربت در صورت وجود علائم: در صورت مشاهده علائم عفونت در شما یا شریک جنسی‌تان، از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید و به پزشک مراجعه کنید.
• رعایت بهداشت پس از رابطه: بعد از رابطه جنسی، ناحیه تناسلی را با آب ملایم شستشو دهید.

رژیم غذایی و سبک زندگی سالم:

• پروبیوتیک‌ها: مصرف پروبیوتیک‌ها، به ویژه آنهایی که حاوی لاکتوباسیلوس هستند، می‌تواند به حفظ تعادل باکتریایی در واژن کمک کند. پروبیوتیک‌ها را می‌توان از طریق مکمل‌ها یا غذاهایی مانند ماست پروبیوتیک دریافت کرد.
• رژیم غذایی متعادل: یک رژیم غذایی متعادل و سرشار از میوه‌ها، سبزیجات و فیبر می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند و در نتیجه، به پیشگیری از عفونت‌ها کمک کند.
• سیگار نکشیدن: سیگار کشیدن می‌تواند خطر ابتلا به VB را افزایش دهد.
• مدیریت استرس: استرس می‌تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند. یافتن راه‌هایی برای مدیریت استرس، مانند ورزش، یوگا یا مدیتیشن، می‌تواند به حفظ سلامت واژن کمک کند.

مراجعه منظم به پزشک:

• معاینات دوره‌ای: مراجعه منظم به پزشک برای معاینات زنانه می‌تواند به تشخیص زودهنگام هرگونه مشکل و دریافت درمان مناسب کمک کند.
• مشاوره در صورت بروز علائم: در صورت مشاهده هرگونه علائم VB، از جمله ترشحات غیرطبیعی، بوی بد یا خارش، فوراًبه پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند از عوارض جدی جلوگیری کند.

با پیروی از این اقدامات پیشگیرانه، می‌توانید خطر ابتلا به واژینوز باکتریال را کاهش داده و به حفظ سلامت واژن خود کمک کنید. به یاد داشته باشید که در صورت داشتن هرگونه نگرانی یا سوال، با پزشک خود مشورت کنید

---

سوالات متداول

1. واژینوز باکتریال چیست و چه علائمی دارد؟
واژینوز باکتریال یک عفونت شایع واژن است که به دلیل برهم خوردن تعادل باکتری‌های طبیعی ایجاد می‌شود. علائم آن شامل ترشح واژنی با بوی نامطبوع (معمولا شبیه بوی ماهی)، تغییر رنگ ترشحات به سفید یا خاکستری و گاهی خارش یا سوزش می‌باشد.

2. واژینوز باکتریال چگونه درمان می‌شود؟
این بیماری معمولا با تجویز آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا موضعی مانند مترونیدازول یا کلیندامایسین درمان می‌شود. رعایت بهداشت فردی و پرهیز از دوش واژینال نیز برای جلوگیری از عود مجدد ضروری است.

3. آیا واژینوز باکتریال قابل پیشگیری است؟
بله، با رعایت نکاتی مانند پرهیز از استفاده بی‌رویه آنتی‌بیوتیک‌ها، اجتناب از دوش واژینال، داشتن رابطه جنسی ایمن و استفاده از لباس زیر نخی و تمیز می‌توان احتمال ابتلا را کاهش داد.